Funkcje wirtualne

[admin]

Funkcje wirtualne - zwiÂązane z dziedziczeniem i polimorfizmem w klasach.
Dziedziczenie jest oczywiÂście niezwykle waÂżnym, a wrĂŞcz niezbĂŞdnym skÂładnikiem programowania obiektowego. Stanowi jednak tylko podstawĂŞ dla kolejnych technik, majÂących duÂżo wiĂŞksze znaczenie i pozwalajÂących na o wiele efektywniejsze pisanie kodu. SÂą nimi funkcje wirtualne. 
Funkcje wirtualne,  to jakby 'inteligentne' funkcje, ktĂłre potrafiÂą siĂŞ dostosowaĂŚ do samego programu.
Niech to bĂŞdzie program gry w ktĂłrym g³ównymi graczami sÂą klasy: samochody, ró¿nych marek. Wszystkie samochody sÂą powiÂązane ze sobÂą zwiÂązkami dziedziczenia (potomkowie klasy pojazd). W zaleÂżnoÂści od rodzaju marki samochodu sposĂłb jego dziaÂłania bĂŞdzie inny. Zatem aby wybraĂŚ okreÂślone dziaÂłanie w programie umieszcza siĂŞ liczne instrukcje warunkowe, jak if, czy switch.  Po pewnym czasie zamierzono dodaĂŚ kilka nowych marek samochodĂłw. To proste: definiowaĂŚ nowÂą klasĂŞ i.. no wÂłaÂśnie dokonaĂŚ modyfikacji kodu w funkcjach. Niby nie problem. Wystarczy odszukaĂŚ wszystkie wystÂąpienia instrukcji warunkowych dotyczÂących poszczegĂłlnych marek samochodĂłw i dodaĂŚ kilka linijek kodu.
Wydaje siĂŞ proste. JednakÂże w rzeczywistoÂści jest inaczej. Tego typu modyfikacje sÂą bardzo czasochÂłonne, a ich wykonanie naprawdĂŞ bardzo mĂŞczÂące. Ponadto trzeba ingerowaĂŚ w kod ÂźrĂłdÂłowy, co nie zawsze jest osiÂągalne.

Stworzenie takiej funkcje jest naprawdê banalne i skupia siê na dodaniu tylko jednego s³ówka przed deklaracj¹ funkcji! Wystarczy poprzedziÌ deklaracjê s³ówkiem virtual i program stanie siê 'inteligentny'.
PrzykÂład 1. Deklaracja klasy pojazd i ..

#include <cstdlib>
#include <iostream>

using namespace std;
class pojazd
{
public :
virtual void jade()
{ cout << "Jade...!!!!!" << endl; }
};

int main(int argc, char *argv[])
{
    system("PAUSE");
    return EXIT_SUCCESS;
}

funkcja wirtualna pozwala zmieniaÌ jej zawartoœÌ w kolejnych klasach.
UWAGA: Klasa abstrakcyjna zawiera przynajmniej jednÂą czysto wirtualnÂą metodĂŞ i z jej powodu nie jest przeznaczona do instancjowania (tworzenia z niej obiektĂłw), a jedynie do wyprowadzania zeĂą klas pochodnych .

[admin]

PrzykÂład 2. Wykorzystanie funkcji wirtualnej

#include <cstdlib>
#include <iostream>

using namespace std;
class pojazd
{
public :
virtual void jade()
{ cout << "Jade...!!!!!" << endl; }
};
class samochod : public pojazd
{
public :
void jade() // redefinicja metody wirtualnej
{cout << "Jade na czterech kolach..." <<endl; }
void paliwko(){};
};
class motocykl : public pojazd
{
public :
void jade() // redefinicja funkcji wirtualnej
{ cout << "Jade na dwoch kolach..." <<endl; }
void kanister();
};

int main(int argc, char *argv[])
{
    system("PAUSE");
    return EXIT_SUCCESS;
}
Kompilator sam "domyÂśla siĂŞ", Âże nasza metody jest tak naprawdĂŞ redefinicjÂą metody wirtualnej z klasy bazowej. MoÂżemy jednak wyraÂźnie to zaznaczyĂŚ poprzez ponowne zastosowanie sÂłowa virtual

[admin]

PrzykÂład z chwaÂściorkiem

#include <cstdlib>
#include <iostream>

using namespace std;
class drzewo
{public:
      virtual void pien(){cout<<"drzewo"<<endl;}};
class krzaczek :public drzewo
{public: void pien(){cout<<"krzaczek"<<endl;}};

int main(int argc, char *argv[])
{drzewo sosenka;
krzaczek chwascior;
chwascior.pien();
sosenka.pien();
    system("PAUSE");
    return EXIT_SUCCESS;
}